مقدمه

بر اساس نظرسنجی WHO ، بیش از 93 درصد از مردم جهان به خدمات بهداشت روانی نیاز دارند. برای کنترل انتقال سریع SARS-CoV-2 ، مقررات قرنطینه  مقرر گردید است که تأثیر زیادی بر سلامت روانی جهان داشته است. در عین حال شایعات و اطلاعات غلط ، وضعیت سلامت روانی را در بین عموم مردم به هم میریزد. در عین حال ، بیش از حد اطلاعات ، شایعات و اطلاعات غلط ، وضعیت سلامت روانی را در بین عموم مردم به هم ریخت. به دلیل انزوای اجتماعی ، خشونت خانگی افزایش می یابد که بر سلامت جسمی و روانی تأثیر منفی می گذارد. در سراسر جهان ، مردم از تأثیرات عفونت SARS CoV-2 و اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن آن آگاهی دارند. بیماران مبتلا به SARS-CoV-2 افسردگی و اضطراب را تجربه می کنند ، که این ها از عوامل خطر خودکشی هستند.

COVID-19  و تأثیر مستقیم آن بر سیستم عصبی مرکزی

تهاجم SARS-CoV-2 به سیستم عصبی مرکزی (CNS) مدت کوتاهی پس از عفونت رخ می دهد و به دنبال آن یک فرار ایمونولوژیکی ایجاد می شود. . پس از ورود به CNS ، ویروس در مغز و پخش شده و باعث اختلال در عملکرد عصبی می شود. بسیاری از اثرات عصبی SARS-CoV-2 ممکن است طولانی مدت باشد که از آنها به عنوان “COVID طولانی” یاد می شود. که با سردرد ، هیپوسمی ، هیپوژئوزیا و خستگی با شرایط شدیدتر از جمله اختلالات خواب ، درد مزمن ، اختلال شناختی و سندرم Guillain-Barr´e مشخص می شود. واکسن های SARS-CoV-2 می توانند علائم طولانی مدت کووید را کاهش داده یا و امید بیشتری برای دوران واکسیناسیون ایجاد کنند. عفونت SARS-CoV-2 در بافت CNS آزمایش شده و نشان داد که SARS-CoV-2 می تواند ارگانوئیدهای مغز انسان را از طریق ACE2 آلوده کند.

آسیب شناسی عصبی SARS-CoV-2 

تهاجم عصبی ممکن است در امتداد اعصاب جمجمه IX و X (اعصاب گلوسوفارنکس و واگ) تا بصل النخاع موثرباشد. با در نظر گرفتن آنوسمی یک علامت مکرر در طول عفونت های SARS-CoV-2 انسان ، تفاوت های عصبی آناتومیکی قابل توجهی بین حیوانات جونده و انسان ها ، به ویژه در بویایی وجود دارد. SARS-CoV-2 علیرغم اینکه گاهی اوقات در CSF یافت می شود ، در اکثر بیماران مبتلا به عوارض عصبی مشاهده نمی شود. زیرا بیشتر به تهاجم عصبی در امتداد اعصاب جمجمه از طریق مسیر رفت و برگشت انجام می شود. ازمایشات درحال انجام در افراد فوتی بیمار به SARS-CoV-2 ، نشان می دهد مخاط بویایی محل عفونت قابل توجهی بود.  همچنین در مقابل ، مدولا oblongata ، نه مخاط بویایی ، بلکه محل اصلی عفونت در CNS  می باشد.

تاکتیک های کاهش استرس های روانی

با افزایش جهانی خطر استرس های روانی ، راهکارهایی برای کاهش علائم بهداشت روانی همه گیری COVID-19 پیشنهاد شد. وضعیت روانی والدین می تواند بر سلامت روانی کودک تأثیر بسزایی بگذارد که برای سلامت روان ، موانعی مانند اختلال دارد. انگ را می توان با درنظر گرفتن عوامل نژادی/قومی ، مذهب ، گرایش و هویت جنسی ، استعدادهای ژنتیکی یا سواد پایین سلامت روان زیر شاخه قرار داد. در سطح دانشگاهی ، شرایط روانی فزاینده ای مانند اضطراب و افسردگی در بین دانش آموزان وجود دارد. WHO گزارش داد که تقریباً 31 درصد از دانش آموزان کالج مورد بررسی از نظر اختلالات روانی مثبت بودند. با همه گیری جهانی COVID-19 که در آن مردم در انزوا اجتماعی هستند ، مداخلات دیجیتالی سلامت روان ممکن است مفید باشد. از جمله بیماری ها می توان  به اختلالات خواب ، اضطراب ، افسردگی ، OCD ، اسکیزوفرنی و PTSD اشاره کرد.

عوامل اجتماعی و تفاوت در استرس روانی پس از COVID-19

WHO عامل اجتماعی تعیین کننده سلامت را شرایطی می داند که در آن افراد “متولد، رشد، زندگی وکار می کنند . از زمان همه گیری COVID-19 ، به اثبات رسید که عوامل تعیین کننده اجتماعی سلامت نقش مهمی در شیوع بیماری ایفا می کنند. که  یک عامل پرخطر برای مرگ و میر و بیماری های مرتبط هستند. عوامل اجتماعی متعددی هستند که بر سلامت روان قبل و بعد از استرس روانی ناشی از COVID-19 تأثیر می گذارد. برخی ازاین عوامل شامل دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت ، آموزش ، مسکن امن و زمینه اجتماعی است. مطالعات نشان می دهد کهافراد مسن که تحت تأثیر قرنطینه می باشند، نسبت به نتایج عفونت SARS-CoV-2 آسیب پذیر هستند.

زمینه اجتماعی بیماری

پس از شیوع  COVID-19،استرس روانی شامل اختلالات خواب ، علائم افسردگی،خودکشی و رفتارهای مربوط به اضطراب است بسیار فراگیر شد. همانطور که ذکر شد ،عوامل اجتماعی سلامت ، شیوع بیشتر COVID-19 و مرگ های مرتبط را تعیین می کنند . افراد درکشورهای در حال توسعه ، زندان ها و اردوگاه های پناهندگان در برابر استرس های روانی و اختلالات روانی پس از COVID-19 آسیب پذیرتر می شوند. از جنبه دیگر ، محدودیت های جهانی به طور نامتناسب زنان را تحت تأثیر قرار می دهد . اختلال در خدمات بهداشت جنسی و باروری میلیون ها حاملگی ناخواسته و هزاران سقط جنین ناامن را در طول بیماری همه گیر تخمین می زند. این امر همچنین شیوع بیماری های مقاربتی ، از جمله HIV/HCV و استرس و بیماری های روانی بعدی را افزایش می دهد.

تداخل بین داروهای روانگردان و اثر واکسن

خطر تداخل دارویی بین داروهای روانگردان و درمان های دارویی برای بیماران مبتلا به کووید -19 یکی از زمینه های مورد علاقه است. علاوه بر این ، داروهای روانگردان در بیماران مبتلا به کووید -19 اثرات سوء دارد. میزان مصرف چندین داروی روانگردان در التهاب سیستمیک مرتبط با COVID تأثیر می گذارد ، که منجر به اختلال عملکرد کبد می شود. برخی ازاین داروها می توانند از سد خونی مغزی عبور کنند که دارای خواص ضد التهابی در مغز هستند. کلومیپرامین ، یک داروی ضدافسردگی معروف است ،  که با عفونت SARS-CoV-2 آشکار می شود. با این حال ، پاسخ های ضد التهابی همیشه سودمند نیستند. به عنوان مثال ، کلوزاپین با کمبود آنتی بادی ثانویه در افراد با استفاده طولانی مدت همراه است و بعنوان یک عامل خطر احتمالی برای عفونت SARS-CoV-2 شناخته میشود. درک چگونگی تأثیر داروهای روانگردان بر اثربخشی واکسیناسیون و پاسخ آن هنوز توسعه نیافته است و تحقیقات فوری ضروری است.

تردید در واکسن

طبق اعلام WHO ، تردید واکسن به تأخیر یا امتناع از دریافت واکسن در صورت موجودی آن اشاره دارد. تردید واکسن یک مشکل سخت و خاص است که در زمان ، مکان و نوع واکسن متفاوت است. تردید در واکسیناسیون یک مشکل جهانی است که از دهه 2000 ، با اختراع اینترنت به اوج جدیدی رسید. با شروع COVID-19، تلاش های گسترده ای برای ایجاد گزینه های مختلف واکسن برای جلوگیری از گسترش SARS-CoV-2 انجام شد. توسعه سریع این واکسن ها منجر به تردید نسبت به واکسن ، نگرانی و شک و تردید در بین مردم شد. همچنین زمینه ای برای انتشار اطلاعات غلط در مورد ایمنی و کارایی واکسن ها ایجاد کرده است.

عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت ، آموزش و مسکن امن

اکنون ثابت کردند که اکثر افراد مبتلا به SARS-CoV-2 بدون علامت یا علائم خفیف باقی می مانند. با این حال ، عواقب طولانی مدت COVID-19 در بین این افراد در درجه اول ناشناخته مانده است.  حدود 80 درصد از بیماران مبتلا به SARS-CoV-2 علائمی را دارند که شامل خستگی ، سردرد ، اختلال توجه و تنگی نفس می باشد. که در میان آنها توسعه سیستم های توانبخشی بلندمدت و مدیریت بالینی برای مقابله با این بیماری ضروری است. مدیریت بیماری  COVID-19از منظر بیولوژیکی ، در درجه اول شبیه به SARS-CoV و MERS-CoV در نوروتروپیسم و قابلیت های عصبی تهاجمی و تظاهرات بیماری های عصبی در مرحله حاد عفونت است.

از سوی دیگر ، همه گیری COVID-19 چندین جنبه اضافی به استرس روانی طولانی مدت و اختلالات روانی مرتبط با شیوع SARS-CoV-2 اضافه کرد. این موارد شامل تأثیر اقتصادی و انزوای فیزیکی قرنطینه جهانی طولانی مدت به دلیل همه گیری ، کمبود امکانات پزشکی استاندارد در مکان های مختلف در اوج شیوع و آسیب روانی مرتبط با اقامت طولانی مدت در ICU است.